In ons artikel over alternatief wonen, vroegen we een aantal woonpioniers in Nederland naar hun ervaringen. Hier lees je het verhaal van een gezin die in 2016 begonnen aan een nieuw hoofdstuk in hun leven. Karin Prins en haar man Gijsbert verkochten hun huis in de stad en bouwden binnen een jaar hun eigen Tiny House van 24m². Sindsdien leiden ze een simpel en gelukkig leven in de natuur met hun twee kinderen.
Het zelfgebouwde Tiny House waar Karin en Gijsbert met hun twee kinderen wonen.
Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?
Ik heb Gijsbert ontmoet in het zuiden van Frankrijk ontmoet. Gijsbert woonde er om een authentiek dorpje om te toveren in een vakantieoord en ik was met vriendinnen met de trein aan het rondreizen in Zuid-Europa. We werden verliefd op elkaar en het Franse leven. We trouwden in 2010, kochten samen een flatje in Zeist maar bleven dromen over Frankrijk: wonen in de bergen.
Veel mensen dromen over een simpeler leven in de natuur. Wat heeft bij jullie de doorslag gegeven om deze droom te realiseren?
We waren al een tijdje aan het denken over een andere manier van wonen. We woonden in een klein flatje en keken rond op de huizenmarkt. De hoogte van hypotheken en ook particuliere huur, schrok ons erg af. Dit stond totaal niet in verhouding tot wat je er voor kreeg. Ook hield het in dat we allebei nog meer zouden moeten werken. Dat is inmiddels vijf jaar geleden, en het is alleen nog maar ‘erger’ geworden. Tijdens een trektocht met onze dochter van toen twee jaar oud door de Vogezen, realiseerden we hoe weinig we eigenlijk nodig hadden om tevreden te zijn. Hoe gelukkig we werden van simpel samen in de natuur zijn. Dit gaf de doorslag.
Hoelang heeft het bouwen van jullie Tiny house geduurd?
Daar zijn we een jaar mee bezig geweest in onze vrije uurtjes. Gelukkig hielpen ook vrienden mee. Ons huis heeft een vloeroppervlakte van iets meer dan 24m². Wanneer we de oppervlakte van de veranda meerekenen komen we op ongeveer 40 m² uit.
Hoe hebben jullie een locatie kunnen vinden voor jullie Tiny House?
We hebben wel geluk gehad, want het is niet zo gemakkelijk in Nederland. We hebben eerst een half jaar op een camping in Bilthoven gezeten, waarna we in de winter van 2017 naar Nieuwegein zijn vertrokken met het tiny village project Kleinhuizen. Dit was maar een tijdelijke plek, aangezien de grond in 2020 bebouwd zou worden. In december 2019 verhuisden we naar een nieuwe plek in Zeist en is het mobiele dorp uitgebreid met zeven extra plekken.
Wat zijn de mooiste momenten van het tiny wonen?
De ruimte en de de vrijheid. De kinderen die door het hoge gras rennen en met allerlei takken, touwen en planken een hut bouwen. Ik heb nooit gezeur over ‘schermtijd’, al kijken ze heus wel eens een filmpje. Het is echt waar dat je meer buiten en dus dichter bij de natuur leeft. Ook hebben we fijn contact met een aantal buren terwijl ik in de flat niet eens wist wie er allemaal op onze gallerij woonden. Over en weer wordt er van elkaar geleend, waardoor je niet alles hoeft te hebben. Ik leer van een buurvrouw die veel weet over moestuinieren en wilde bloemen. Ook helpen we elkaar als dat nodig is. Het is een beetje als het oude ‘nabuurschap’ wat overigens op veel plekken gelukkig nog wel gebruikelijk is.
Wat zijn de grootste uitdagingen van Tiny wonen?
De tijdelijkheid van de woonlocaties. Inmiddels zijn we al twee keer verhuisd met ons Tiny House en ook op de huidige plek blijven we niet lang. Het is een avontuur, het brengt ons op prachtige plekken maar nu de kinderen groter worden, verlangen we naar een plek waar je duurzaam iets kunt opbouwen. Ook vind ik het composttoilet een onding om schoon te maken.
Is er iets dat je mist van je “oude“ leven?
Onze enorme bibliotheek aan boeken.
Hoe hebben jullie de lockdown/pandemie ervaren?
Het voelde als een groot geluk om precies hier te wonen op deze plek in een Tiny House. Natuurlijk was het thuisonderwijs gecombineerd met werken erg intensief, net als voor andere ouders. Maar ik kon gebruik maken van een schaftkeetje dat de buurvrouw tijdens de lockdown heeft gekocht en super leuk opgeknapt als mobiele werkplek. Ook de ruimte op ons terrein zorgde ervoor dat de kinderen zich tijdens de lockdown prima hebben vermaakt. Er is hier zelfs een voetbalveld, een overblijfsel van de functie die het terrein voor ons komst had. Ik heb mij geen moment opgesloten gevoeld.
Aan ruimte voor buitenspelen is er nooit tekort.
Wat zijn jullie dromen voor de toekomst?
Een stukje grond waar we met een aantal leuke buren een mooi, groen project neerzetten met blijvende waarde. Bijvoorbeeld een voedselbos.
Welk advies zou je mensen die de wens hebben in een tiny home te wonen willen meegeven?
Denk goed na waaraan je huisje maar ook je woonplek en eventuele ‘community’ moet voldoen. Wij waren pioniers maar inmiddels is er zoveel informatie en ervaring beschikbaar op basis waarvan je goede keuzes kunt maken die echt bij jou passen. Zet je plan vervolgens op papier, deel je plan met zoveel mogelijk mensen en kom in actie: netwerken, schetsen maken, mogelijkheden onderzoeken, medestanders vinden. Passief afwachten tot er een kans voorbij komt, heeft nog nooit iemand ergens gebracht.
Fout: geen feed gevonden.
Ga naar de instellingenpagina van Instagram Feed om een feed te maken.